لیوان های کاغذیدر ظروف قهوه محبوب هستند. لیوان کاغذی یک لیوان یکبار مصرف است که از کاغذ ساخته شده و اغلب با پلاستیک یا موم پوشانده می شود تا از نشت مایعات به بیرون یا خیس شدن از کاغذ جلوگیری کند. ممکن است از کاغذ بازیافتی ساخته شده باشد و به طور گسترده در سراسر جهان مورد استفاده قرار گیرد.
لیوان های کاغذی در امپراتوری چین ثبت شده است، جایی که کاغذ در قرن دوم قبل از میلاد اختراع شد، آنها در اندازه ها و رنگ های مختلف ساخته می شدند و با طرح های تزئینی تزئین می شدند. در اوایل قرن بیستم، آب آشامیدنی به لطف ظهور جنبش اعتدال در ایالات متحده به طور فزاینده ای محبوب شده بود. آب به عنوان جایگزینی سالم برای آبجو یا مشروب، در شیرآلات مدارس، فواره‌ها و بشکه‌های آب در قطارها و واگن‌ها در دسترس بود. برای نوشیدن آب از فنجان ها یا دیپرهای مشترک ساخته شده از فلز، چوب یا سرامیک استفاده می شد. در پاسخ به نگرانی‌های فزاینده در مورد لیوان‌های عمومی که خطری برای سلامت عمومی است، یک وکیل بوستونی به نام لارنس لولن در سال 1907 یک فنجان دو تکه یکبار مصرف از کاغذ درست کرد. در سال 1917، شیشه‌های عمومی از واگن‌های راه‌آهن ناپدید شدند و حتی در حوزه‌هایی که لیوان‌های عمومی هنوز ممنوع نشده بودند، لیوان‌های کاغذی جایگزین شدند.
در دهه 1980، گرایش های غذایی نقش زیادی در طراحی لیوان های یکبار مصرف ایفا کردند. قهوه های مخصوص مانند کاپوچینو، لاته و موکاهای کافه ای در سراسر جهان محبوبیت یافتند. در اقتصادهای نوظهور، افزایش سطح درآمد، سبک زندگی پرمشغله و ساعات کار طولانی باعث شده تا مصرف کنندگان از ظروف غیر یکبار مصرف به لیوان های کاغذی روی آورند تا در زمان صرفه جویی کنند. به هر دفتر، رستوران فست فود، رویداد ورزشی بزرگ یا جشنواره موسیقی بروید، مطمئناً شاهد استفاده از لیوان های کاغذی خواهید بود.
